Ik ben geboren in 1973 in een achterstandswijk in Zuid Nederland. Mijn moeder was één van de eerste vrouwen in Nederland die ging scheiden, 9 maanden na mijn geboorte. Ik heb een oudere zus, die was toen 3 jaar oud. De eerste 2 jaar heeft mijn moeder bij familie op zolder en op campings gewoond met ons, totdat we in 1976 een woning toegewezen kregen in dezelfde wijk waar ik geboren ben. Mijn moeder kreeg een uitkering, in deze tijd totdat het jongste kind 12 jaar was. Dus ze was altijd bij ons thuis. Mijn vader zagen we één weekend per jaar en de rest van jaar woonde we bij mijn moeder. 

 

We hebben nooit veel geld gehad om dingen te doen, maar ik heb als kind nooit gemerkt dat we in armoede hebben geleefd. Ik had weinig kleding, geen frisdrank en snoeppot. Mijn moeder was een expert om goed om te gaan met haar geld. Zo deden we toch leuke dingen en konden we een hele oude auto rijden. Zo deelden we in de avond één lapje vlees door drieën, mijn moeder maakte veel van onze kleding zelf en hadden we geen dure vakanties. Maar ik zat op sport, ging naar feestjes, vierde zelf feestjes, gingen naar pretparken, dierentuinen, bossen en vrienden. We hadden gewoon een heel fijn leven.

 

Op school had ik het best zwaar. Ik was niet een hele sterke leerling en achteraf durf ik wel te zeggen dat ik dyslexie heb. Mijn advies na de basisschool was dan ook LHNO, nu gelijk aan VMBO-basis/kader. Daar wilde ik niet heen en mijn moeder heeft als brugman moeten praten en uiteindelijk werd ik toegelaten op een MAVO. Hier heb ik na 5 jaar doorzetten mijn diploma gehaald. Na het MBO, heb ik zelfs in vier jaar tijd mijn HBO opleiding gehaald. Dit is ook echt iets wat ik van mijn moeder heb geleerd. Als je iets wil, dan zul je ervoor moeten knokken. Het komt niet vanzelf. En geluk komt niet aanwaaien, daar moet je voor werken. 

 

Mijn moeder is zelf gelovig opgevoed. In het zuiden was iedereen Rooms-Katholiek, dus zo ook haar gezin. Op zondag naar de kerk, geen arbeid die dag, geen geld uitgeven, geen was ophangen of auto wassen. De zondag was de rustdag van de week en was je bezig met het geloof. Geen sex voor het huwelijk en de pastoor kwam bij je langs om te bepalen hoeveel kinderen je moest krijgen en wanneer het weer tijd was voor de volgende zwangerschap. Mijn moeder moest bedekte kleding dragen en in de zomer was een bikini uit den boze. Maar toen mijn moeder onverwacht en ongehuwd zwanger raakte op 20-jarige leeftijd, moest ze erg snel trouwen, zodat niemand zou weten dat ze eigenlijk al zwanger was voor haar huwelijk. Met deze normen en waarden ging ze ons opvoeden. Maar al snel kwam er het besef dat ze het toch echt anders wilde doen, dan dat ze zelf groot gebracht was. Ze heeft de communicatie over zoveel onderwerpen over het leven gemist en dit heeft ze bij ons dus anders gedaan. Zij sprak met ons dus wel over sex. En dat je daar dus zwanger van kunt raken. Dat je niet zomaar sex hebt met de eerste de beste, maar dat je sex bewaard voor iemand die je lief hebt. Ze leerde ons weerbaar te zijn en dat we nee konden zeggen, als we iets niet wilde en dat je elkaar eerst beter moet leren kennen, voordat je gaat trouwen, door veel tijd met elkaar door te bregen. Daarnaast heeft ze zich erg tegen het geloof afgezet en dit ook aan ons meegegeven. Ze zei altijd dat als je zelf goed nadenkt over wat goed en fout is, dat je een beter leven kan leiden dan wanneer je je door een geloof laat leiden. Een geloof maakt je hersendood zei ze altijd. Mensen die geloven, denken zelf niet meer na. En ik ken mensen die hun eigen kinderen hebben misbruikt, maar iedere zondag voorin de kerk zaten. Met een biecht aan de priester, dachten ze dat ze toch in de hemel zouden komen. Mijn moeder was ervan overtuigd dat dit dus niet het geval was. Je bent zelf slim genoeg om te weten wat goed en fout is. Het leven is simpel als je goede keuzes maakt. Je bent zelf verantwoordelijk voor de dingen die je doet. En ga niet zitten zeuren over de politiek en de regels in ons land. Dat is gewoon een gegeven en je bent zelf verantwoordelijk om iets van je eigen leven te maken. Wil je niet in een achterstandswijk wonen, dat zul je zelf hard moeten werken om elders een huis te kopen. 

 

Ze heeft ons nooit verteld dat we bepaalde dingen niet mochten, zoals roken en drugs gebruiken. We spraken thuis wel over deze onderwerpen en ze liet wel de negatieve dingen horen, maar zei nooit, dat mogen jullie niet gaan doen. Ze zei altijd, ik hoop dat jullie hierin slimme keuzes maken. Mijn zus heeft dan ook een jaar of 10 gerookt en is uit eigen initiatief hiermee gestopt. Drugs hebben we nooit gebruikt. Daar hebben de boeken die ik op de MAVO op mijn boekenlijst had staan een grote rol in gespeeld. Ik las de boeken "het verrotte leven van Floortje BLoem" en De moeder van David S.". Daarin las ik zoveel ellende, dat drugs gebruik de rest van mijn leven gelijk is blijven staan aan de ondergang van je leven. Ik zeg nu vaak tegen mijn eigen kinderen. Als je een goed en leuk leven hebt, gelooft in jezelf, dan heb je geen drugs nodig. Maar één ding heb ik van mijn moeder geleerd. Laat kinderen zelf kiezen hoe ze hun leven leiden. Informeer ze, maak ze zelf verantwoordelijk en laat ze hun eigen keuzes maken. Toen  mijn oudste zoon op de HAVO zat, vond ik een keer een vape achterin zijn kast. Gevraagd waarom hij dit had verstopt. Gezegd dat dat echt niet nodig is. Jouw leven, jouw longen, jouw keuze. Ik heb mijn keuzes al gemaakt. Jij mag je eigen keuzes maken. Je bent niet verplicht mijn keuzes te volgen. Als dit is wat jij wilt, dan moet je dat doen. Dan gaan ze pas zelf nadenken. Als je iets verbiedt, wordt het alleen interessant voor een puber. 

 

Mijn moeder stimuleerde al vanaf heel jonge leeftijd dat ik veel bij andere kinderen ging spelen. Ze zei altijd, daar kun je van leren. Wat je hier thuis hebt, is je basis, maar bij anderen zie je hoe ze daar met elkaar omgaan, wat ze eten, wat ze doen in vrije tijd en waar ze werken. Omdat mijn moeder gescheiden was en zelf geen opleiding had, naast de LHNO, en geen werk had, wilde ze ons laten zien dat het overal anders was. Ze stuurde ons erop uit, ga leuke dingen doen, geniet van het leven, doe je best op school en naast het stimuleren van dit, gaf ze ons ook altijd veel vertrouwen. Ze maakte zich niet snel zorgen dat we verkeerde dingen zouden doen. Op mijn 13e ging ik al met vriendinnen met de trein op pad door heel Nederland en dan kwamen we laat thuis aan. Ook het uitgaan in de stad en mensen leren kennen, heeft ze altijd enorm gestimuleerd. En met je 18 jaar op kamers. Daar leer je veel van, zelfstandigheid en loskomen van je ouders. Dit hebben we dan ook beide gedaan. 

 

Eén van de dingen die mijn moeder ook van groot belang vond, is dat we wisten wat qua voeding goed en slecht voor ons was. Omdat we nooit veel geld hadden te besteden, legde ze ons altijd uit, dat ze aan slechte voeding geen geld uit kon en wilde geven. Maar ook uit eten gaan,  ergens een drankje doen of lunchen, ken ik dan ook echt niet uit mijn jeugd. Dus als we een dagje weggingen, smeerden we onze eigen lunch en dat was helemaal oké. We dronken water, thee en vers geperste sinaasappels. Brood met beleg en kaas en avondeten met veel groenten en een beetje vlees. Mijn moeder was een goede kok en kookte heel gevarieerd voor die tijd. Ondanks dat mijn moeder niet geschoold is, heeft ze wel veel talenten. Ze is de beste in koken, naaien en schilderen. Koken, mode, tuinieren en interieur was ze dan ook altijd mee bezig en dit zijn nog steeds grote hobby's van haar. 

 

Nu lijkt mijn moeder een grote held. Dat was ze ook op de meeste dagen, maar er werd ook wel eens geschreeuwd in ons huis, ruzie gemaakt en ze heeft zich vaak heel eenzaam gevoeld. Het waren zware jaren, die ze nooit heeft kunnen delen met een partner en als ze zorgen had, voelde ze zich ook alleen. We zagen dus ook wel eens verdriet, moedeloosheid en woede. Maar ze wist zich altijd snel bij elkaar te rapen en weer positief te zijn. Schouders eronder en doorgaan. Hoppa!! En dan zaten we weer in die positieve flow. Ze zei dan: als ik ergens niet blij mee ben, dan zal ik het zelf moeten veranderen. Klagen heeft geen zin. Met dit motto breng ik ook mijn eigen kinderen groot. Mijn moeder is toen ik 12 jaar was gestart met een horeca opleiding die ze na 2 jaar als beste student afrondde. Daarna heeft ze jaren in de horeca gewerkt. Op haar 50e is ze nog een MBO-economie gaan doen en deze heeft ze ook na 3 jaar succesvol afgerond. Ze heeft tot haar 70 jaar een administratieve baan gehad. Op haar 70e is ze bridgeleider geworden van de club. Dus denk niet te snel dat je dingen niet kunt bereiken. Met hard werken is er heel veel mogelijk. 

 

Mijn oudste zoon doet een HBO opleding en mijn jongste zoon gaat volgend jaar naar de Universiteit. We wonen in een mooie tweekapper in een dorp waar we veel vrienden hebben. Het leven lacht ons toe, maar ook wij moeten keuzes maken in het leven, dus niet alles kan. En dat is mooi, dat je dat aan je kinderen kunt meegeven. 

 

Dit is mijn levensverhaal, over hoe ik ben geworden wie ik nu ben. Normen, waarden, gewoontes en keuzes  komen voort uit je opvoeding. Maar mijn moeder heeft laten zien, dat het losmaken van de normen, waarden en gewoontes uit je jeugd wel kan. Maar dat gaat niet vanzelf en daar zul je voor moeten vechten. Dit lukt dus ook alleen maar als je het zelf wilt. 

Ben je niet tevreden over je leven, maak dan andere keuzes!